‘मनाचा कॅमेरा’

लग्नानंतर हनिमून साठी कुठे जायचे यावर विचारमंथन चालू असताना मनात अनेक पर्यटन स्थळांची नावे येउन गेली पण शिक्कामोर्तब काही होईना. अखेरीसजीवाचा "गोवा "करायचे ठरविले आणि गोव्याला जाण्यासाठी निघालो. पुण्यावरून रात्री बसलो असता सकाळी गोव्यात पोहोचलो. भूरळ घालणारे समुद्रकिनारे वनिसर्गरम्य ठिकाणी सामूहिक सहल करण्यापेक्षा स्वतः जोडीने वेगवेगळी ठिकाणे गाडीने जाऊन फिरण्याची मजा काही औरच होती. कलंगुट वर मनसोक्त पाण्यातभिजल्यानंतर जवळच २-३ किमी अंतरावर असणाऱ्या प्रसिध्द बागा बीच पाहण्यासाठी बीचच्या किनाऱ्यावरून जाताना पायाला मखमली स्पर्श देणारी वाळू मनालाआनंद देत होती. समुद्राच्या उंच दुधाळ लाटा,किनाऱ्यावरची नारळीची झाडे, भणाणणारा खारा वारा आणि या निसर्गसागराचा आनंद लुटणारे देशी

 विदेशी पर्यटक अशीनयनरम्य दृश्ये मोबाईलच्या कॅमेऱ्यात टिपत चाललो होतो. या साऱ्या आठवणी टिपणारा आमचा कॅमेरा म्हणजे जणू काही सच्चा सवंगडीच वाटत होता.

बागा बीच थोड्याच अंतरावर आलेला असतानाच जोरदार पावसाने त्या सौंदर्यावर एक मनमोहक साज चढवला. आम्ही दोघे पूर्ण पावसात भिजलो होतो दोघांचेमोबाईल प्लास्टिकच्या पिशवीत ठेवले होते. अचानक फोन वाजू लागला म्हणून मी मोबाईल बाहेर काढून पहिला तर वडिलांचा मिस कॉल दिसला परंतु गोव्याच्या यासौंदर्याचा आस्वाद घेण्यात मग्न असल्याने नंतर कॉल करता येईल म्हणून  मी दुर्लक्ष केले व फोन तसाच खिशात ठेवला. वरून कोसळणारा जोराचा पाऊस आणिपोटापर्यंत येणाऱ्या समुद्राच्या लाटा या आनंदात पूर्ण न्हावून निघालो होतो. तासभर आनंदाचा आस्वाद घेतल्यानंतर अंधाराची चाहूल लागताच आम्ही बाहेर पडलोआणि रूमकडे जाण्यासाठी निघालो. पाऊस थांबलेला होता म्हणून घरी फोन करण्यासाठी मोबाईल काढला दोघांचे मोबाईल बंद होते.

कदाचित भिजल्यामुळे बंद पडले असतील म्हणून रूम वे गेल्यावर सीमकार्ड  काढून पंख्याखाली वळायला ठेवून पहिला पण काही केल्या फोन चालू होत नव्हते.त्यानंतर मोबाईल स्टोअर मध्ये दाखवले परंतु ते डेड झाले असल्याचे कळाले आणि सर आनंदच क्षणात निवळला.  

 सकाळी पोहचल्यानंतर परत कॉल का नाही आला या काळजीपोटी घरचे काळजीत असणार याची चिंता सतावत होती. आता कॅमेऱ्यात टिपलेले अविस्मरणीय क्षणपरत कसे पाहता येणार? पहिल्याच दिवशी अशी अवस्था झाल्याने पुढील दिवसांची क्षणचित्रे कशी काढता येणार ? आणि आता संपूर्ण टूर एकदम निरस होणार या विचारांनी मन कासावीस झाले. पाहता पाहता ते २/३ दिवस अगदी धमाल मौज मजेत निघूनही गेले. पुण्याला येताना गाडीत एकूणच टूर बाबत मनात विचार येऊ लागले. आणि या गोव्याच्या भेटीत काय गमावले  आणि काय कमावले याची वेगवान चक्रे मनात फिरू लागली. मोबाईल आणि त्या क्षणांच्या आठवणींना या टूर मध्ये मुकलो होतो पण मोबाईल मुक्त टूर चा आनंद विनाव्यत्यय घेतला होता.

कॅमेऱ्यात फोटो टिपण्याच्या नादात तो निसर्ग मनामध्ये साठवायला विसरलो नव्हतो. निसर्गाचे ते चित्तवेधक आणि अद्भुत रूप मनाच्या कॅमेऱ्यात भरभरून साठवलेहोते. ना कॉल ना मेसेज ना व्होट्स अप फक्त आणि फक्त भटकंतीचा आनंद .

बऱ्याचदा आपण  कॅमेऱ्यात क्षण  टिपण्याचा प्रयत्न करतो आणि एखाद्या सुंदर कलाकृतीचा,स्थळाचा अथवा अविस्मरणीय क्षणाला आपल्या मनात साठवायलाविसरतो. एकूणच या गोवा ट्रीपने  मला हे चांगलं कळलं कि कॅमेऱ्याने आपण  ते सारे क्षण फोटो पाहून आठवू शकतो पण आपल्या मनाच्या कॅमेऱ्यात मात्र ते साठवूशकत नाही. पाहिले दोन दिवस मोबाईलविना घालवताना नशीबच फुटकं सारखे  ‘फुटकळ’ विचार मनात आले पण नंतर मात्र एका उक्तीचा चांगलाच साक्षात्कार झालाआणि तो म्हणजे " जे होतं ते नेहमी चांगल्यासाठीच होतं".